Piotr Skrzynecki
Piotr Skrzynecki – twórca, kierownik artystyczny, reżyser, scenarzysta, konferansjer kabaretu Piwnica pod Baranami Urodził się 12 września 1930 roku w Warszawie. Syn podpułkownika Mariana Skrzyneckiego i Magdaleny Endelman, pochodzącej z asymilowanej rodziny żydowskiej. Miał jednego starszego brata Józefa. Dzieciństwo spędził w Mińsku Mazowieckim. W czasie wojny Przebywał u rodziny Ojca w Częstochowie i Makowie Podhalańskim. Zaraz po wyzwoleniu, wyjechał do Zabrza, gdzie uczęszczał do liceum.
W sierpniu 1947 zamieszkał u Matki w Łodzi i rozpoczął naukę w XXI Liceum im. T. Kościuszki. 26 czerwca 1949 r. uzyskał Świadectwo Dojrzałości. W tym samym roku rozpoczął studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej, ale szybko przeniósł się do Państwowej Szkoły Instruktorów Teatrów Ochotniczych przy Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi, którą ukończył w 1951 r.
W tym samym roku – 1951 – przybył do Krakowa. Organizował i prowadził (także w Nowej Hucie) robotnicze teatrzyki amatorskie i zespoły artystyczne. Studiował przez 5 lat historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim u profesora Karola Estreichera. Studiów tych nie ukończył z powodu braku zaliczenia studium wojskowego. W 1956 zorganizował wraz z przyjaciółmi w podziemiach Krakowskiego Domu Kultury mieszczącego się w pałacu Potockich „Pod Baranami” przy Rynku Głównym klub artystyczny jako miejsce spotkania studentów Akademii Sztuk Pięknych, szkoły muzycznej, historii sztuki, architektury. Klub ten szybko przemienił się w znany kabaret „Piwnica pod Baranami„. Jego charyzma, niezwykły intelekt i instynkt, wyczucie literatury, oryginalny gust i smak powodowały, że Piwnica ściągała tłumy i stała się sławna. W czarnym kapeluszu z piórkiem, w pelerynie i z nieodłącznym dzwoneczkiem tworzył niepowtarzalny klimat miejsca. W latach 1956-1968 współpracował z redakcjami krakowskich czasopism jako krytyk sztuk plastycznych oraz autor publikacji z dziedziny sztuki. W „Echu Krakowa” prowadził w latach 1956-1981 własną rubrykę Echo Piwnicy pod Baranami, którą od 1984 jako Głos Piwnicy pod Baranami kontynuował w kwartalniku „Kraków„, a ostatecznie w „Dzienniku Polskim” – Dziennik Piwnicy pod Baranami. W latach 1976-1986 organizował bale jubileuszowe z okazji rocznicy powstania kabaretu. Inicjator niezwykłych pomysłów i imprez organizowanych z okazji nieprawdopodobnych i nieokrągłych rocznic. Mistrz aranżacji niepowtarzalnych obchodów własnych imienin i urodzin organizowanych nocą w formie koncertu, balu, zakończonych kuligiem czy ogniskiem za każdym razem urządzanych w innym miejscu. Wystąpił w wielu filmach dokumentalnych i fabularnych. Był reżyserem i współautorem scenariusza (z Janiną Garycką) filmu „Dwa pawie na złotym sznurku” (1989) nagrodzonego na XXIX Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych. Zmarł 27 kwietnia 1997 r. w Krakowie, 6 maja zostaje pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Całe życie związany z Kabaretem będącym jego pracą, domem i rodziną. Miał mnóstwo przyjaciół, koło niego gromadziły się tłumy, był bardzo popularny i znany, Krakowianie darzyli go szczerą sympatią. Od 1997 roku, w dniu urodzin Piotra Skrzyneckiego – 12 września – Piwnica pod Baranami organizuje koncert pod nazwą „Koncert dla Piotra S.”.
Hieronim Sieński